Een andere wereld. Welcome to China!

Hallo allemaal!

China. Een totaal ander wereld dan al mijn voorgaande bestemmingen. Een indrukwekkend land dus na mijn eerste week alweer vele nieuwe indrukken verder. China is een nieuwe wereld op zich: niemand die engels spreekt, vrijwel geen buitenlandse backpackers te bekennen, authentiek gecombineerd met super modern, China is prachtig!

Na mijn laatste update ben ik in de nachttrein gejumpt. Met 3 Vietnamese mannetjes in mijn kabine, op naar Sapa! Ook Sapa was voor mij totaal anders vergeleken met de rest van Vietnam. Sapa ligt zo’n 12 uur rijden van Hanoi af, ver weg in de bergen. Het is er koud, mistig maar de omgeving is prachtig! Rondom het stadje Sapa liggen enorme en prachtige rijstvelden maar het voornaamste zijn alle kleine hill tribe dorpjes rondom Sapa waar verschillende traditionele stammen leven. Eenmaal aangekomen in Sapa backpackers hostel was het boeken van een 2 daagse trekking de bergen in eenvoudig. De meisjes die in het hostel werken zijn zelf van een hilltribe stam en hun moeder nam ons (een groep van 7 backpackers uit het hostel) graag mee op sleeptouw de bergen in. Na mijn eerste dagje ik de hoge bergen het stadje Sapa verkent te hebben met wat andere backpackers, vertrokken we de ochtend daarna de bergen in. Na een lange tocht, langs prachtige landschappen en verschillende hilltribe dorpjes kwamen we aan in Hau Thao. Hau Thao is een klein hilltribe dorpje gelegen tussen de rijstvelden waar Susu -het vrouwtje dat ons op sleeptouw nam- woont samen met de andere vrouwtjes die met ons de tocht door de bergen maakten. Het leven in de bergen rondom Sapa is eenvoudig maar vredig. Zo sliepen ook wij die nacht zo goed als in de buitenlucht, op enkel een plank met een deken tussen de grote rijstzakken. Gelukkig kregen we van Susu die avond genoeg rijstwijn wat ons nog enigszins warm hield in de hoge bergen. Aangezien ik nogal wat blaren opgelopen had de eerste dag, werd ik de volgende dag voorzien van vietnamese badslippertjes. Op deze schoenen moest ik zeker zonder problemen Sapa halen! Zo gezegd zo gedaan, na een lange maar prachtige tocht kwamen we die namiddag terug aan in Sapa waar we met z'n allen de trekking afsloten met een lekkere grote Vietnamese Bun Cha maaltijd op de lokale markt. Nahhh voor mij helaas alweer m'n laatste Vietnamese avondmaal want de dag daarna was het tijd voor een nieuw avondtuur: Op naar China!!

En wat mag ik dit keer van geluk spreken! In China schijnt het reizen voor buitenlanders nogal lastig te zijn omdat niemand er engels spreekt, maar... In Sapa leerde ik een meisje uit Shanghai kennen die ook door China ging reizen! Ze heet Shelly (nouja ze heeft wel een chinese naam maar dat is te moeilijk dus die gebruikt ze niet) en had voor de eerste week ongeveer dezelfde reisplannen als ik. Tijdens de Sapa trekking had ze me al een hoop vertelt over de regeringg en hoe sommige bizarre dingen in elkaar steken. Een kleine indruk kreeg ik van het strikte leven in China, en dat werd meteen bevestigd op de grens. Ik had al gelezen dat een Chinese lonely planet niet toegestaan is in China dus ik had mijn dikke versie van China diep verstopt onderin mijn backpack. Tevergeefs. Uiteraard werd ik er, als enige buitenlander tussen de honderden chinezen, uitgepikt bij de duane en zo hadden ze mijn lonely planet van China al gauw te pakken. Het bijzondere is dat de chinese mensen van de douane echt super vriendelijk waren en ze oprecht medelijden met me leken te hebben omdat ik mijn lonely planet moest inleveren. Omdat ik Shelly bij me had (die wel met deze lieve mannetjes kon communiceren) gingen ze voor mij hun baas bellen met de vraag of ze een uitzondering konden maken. Shelly had namelijk gezegd dat ik zonder dat boek echt nergens heen kon en verdwaald zou raken in China haha (ok misschien had ze wel een beetje gelijk). Yes, ik mocht de pagina's houden die ik nodig had! En zo sneed ik er met mijn zakmesje Yunnan province, Guangxi province, Hong Kong en Beijing uit. Klaar om China in te gaan!

Na de grens stonden we direct midden in een chinees stadje genaamd Hekou. Niks geen trein of bus station te bekennen. Er stonden zelfs geen taxi of motorbike drivers toeristen op te wachten. Want toeristen waren er immers niet. Hoe kan dat nou? We zijn in een stadje aan de grens, dan zou je toch verwachten op zijn minst een glimp op te vangen van enkele andere backpackers. Maar nee. Ik was de enige buitenlander en dat heb ik geweten ook. Mensen keken me aan alsof ze stront zagen fietsen (ik moest even aan jou denken Amy) en er werden door verschillende chinezen stiekem foto's van me gemaakt. Oke, wat ben ik blij dat ik Shelly bij me heb! We liepen wat winkeltjes in en wisten al gauw hoe we bij het bus station moesten komen. We wilden graag een klein stadje bezoeken en vanuit het busstation keken we (ik bedoel: keek Shelly -uiteraard was alles in het Chinees en sprak niemand engels-) wat de mogelijkheden waren en zo kwamen we 7 uur, 2 bussen en 4 duane stops verder, aan in Jingshui.

Mijn eerste indruk van China: voor mij is het een totaal andere wereld! Chinezen zijn lief maar ontzettend vies. De hele dag door hoor je geroggel, gespuug, geboer en zo nu en dan zie je ouders hun kinderen laten poepen midden op straat. Uiteraard zonder toiletpapier want dat kennen ze hier niet. De wc's zijn vaak gewoon een gootje waar je al plassende tegen een berg poep onder je aan kijkt. Sorry voor dit vieze verhaal, maar even om jullie een indruk te geven! Oja en wc-deuren blijken hier ook zeldzaam te zijn. Chinezen lijken geen gevoel van schaamte te kennen en het lijkt ze zelfs een gevoel van saamhorigheid te geven. Op de een of andere manier lijken alle chinezen wel goed met elkaar over weg te kunnen. Zit je in een bus en zie je verschillende chinezen op verschillende momenten binnen komen, toch praten ze uren met elkaar alsof ze elkaar naar mijn idee al jaren kennen. Ik kijk dus mijn ogen uit hier en blijf het interessant vinden hoe die chinezen in elkaar steken. Ik vroeg Shelly om me wat chinees te leren en gek genoeg komen woorden/zinnen als "nice to meet you", "how are you", "enjoy your meal" en zelfs "sorry" niet in hun vocabulaire voor.

Terug naar Jingshui. Een klein dorpje met een prachtig authentiek oud centrum in het zuiden van China. Geen buitenlanders te bekennen maar het barst er van de chinese toeristen want toen we aan kwamen was het die dag nationale vrouwen dag. Die avond liet Shelly me meteen van allerlei typische chinese gerechtjes proeven. Lekker!! En gek genoeg kwamen we na een aantal uren lopen door het stadje een belgisch koppel tegen met hun kindje, bontgenoten! We besloten samen wat te drinken en kwamen terecht op een lokaal bier plein met een podium waar foute chinese muziek werd gespeelt en verder allemaal houten tafels waar de lokale bevolking aan de tanken bier en barbeque (kippenpoten, maar niet zoals wij die kennen. Ik bedoel letterlijk de poten van een kip) zaten. Goede eerste avond in China! We eindigde met aan elkaar geschoven tafels met een hoop chinezen die ons nogal interessant vonden, er werden een hoop foto's van ons gemaakt en Shelly werd de hele avond gevraagd om vanalles te vertalen want ze spraken uiteraard geen woord engels.

Een dag later gingen we alweer door naar Kunming. Kunming is de hoofdstad van de provinci Yunnan en ik weet niet of jullie het toevallig gezien hebben op het nieuws maar precies een week voordat ik aankwam op het treinstation van Kunming is er op diezelfde plaats een knife attack geweest waar 33 doden en 100 gewonden zijn gevallen. Een beetje luguber dus om daar 's avonds aan te komen met het idee dat het daar nog geen week geleden een bloedbad was, brr. De volgende dag bezochten we the green lake park en de western hills wat een aardige klim naar boven was, maar tussen de bergen bevonden zich talloze tempels en pagoda's. Na een bezoekje aan de loft en de carrefour (jawel!!) pakten we de nachttrein. Lekker als enige buitenlander tussen 1400 chinezen in de trein op het hoogste bedje, op naar Dali!

Nu ik dit reisverslag schrijf heb ik Dali, Lijiang en Yangshuo er alweer op zitten. Time flies!! Stuk voor stuk 3 super leuke stadjes, maar meer daar over vertel ik mijn volgende reisverslag want ik moet me nu haasten voor mijn nachtbus naar HONG KONG, waar ik morgen meteen een boot party heb met mensen die ik al eerder ontmoet heb! Ayeeee!

Heel veel liefs vanuit China!!