Terimakasih Indonesia!

Hallo lieve vrienden en familie,

Time flies en zo zit mijn volle maand Indonesië er ook alweer op. Het land waar de kippen hoog in de bomen klimmen, de schildpadjes vrolijk langs je zwemmen en ieder met z’n handjes eet. Inmiddels heb ik ook mijn portie China weer gehad na een paar daagjes Singapore en ben ik klaar om terug te reizen naar Maleisië: het land waar mijn reis begon en waar mijn reis over een klein maandje alweer al eindigen.

Indonesië is voorbij gevlogen! Een volle maand waarin ik alle tijd had om te chillen, te reizen en me in te lezen voor masters want de deadline om me aan te melden was tenslotte 1 mei. Mijn verblijf in Indonesië begon al goed. Na uren in het vliegtuig met een tussenstop in de Filipijnen kwam ik ’s avonds laat aan in Bali. Onvoorbereid als ik was had ik natuurlijk niet genoeg dollars bij me voor het visa en wat bleek nou… het zou die dag daarna silence day zijn, oftewel “Nyepi”, wat betekent dat er geen stroom is, niemand op straat mag (anders wordt je opgepakt) en je geen geluid mag maken. Een dag die bedoelt is om te mediteren. Anyway, je leest het goed, geen stroom! Wat betekent dat ik geen geld kon pinnen voor mijn visa op het vliegveld, e-r-r-o-r. Die mannetjes op het vliegveld hadden het op een gegeven moment zo met me te doen dat ze wat centjes bijgelegd hebben voor mijn visa zodat ik legaal Indonesië in kon. Dat was erg lief al voelde ik me wel een beetje bezwaard. Volgende probleem, hoe kom ik bij een hostel zonder centjes en hoe ga ik de volgende dag doorkomen zonder eten? Gelukkig kwam ik een Frans meisje tegen die ging couchsurfen bij een local en zo kwam ik toch nog ergens terecht met een bed en wat eten :) Lucky me. Na silence day vertrok ik naar Ubud. Een vredig stadje in het binnenland van Bali. Ubud is omring door prachtige rijsvelden en vele tempels. Zo huurde ik een dagje een scootertje om wat rond te touren naar de rijstvelden en tempels en fietste ik een dagje rond in verschillende kleine dorpjes met een Nederlandse jongen en brachten we een bezoek aan de welbekende monkey forest.

Na een aantal daagjes Ubud; tijd om Jolien en Marieke weer te zien!! Twee Nederlandse meisjes die ik in Laos al ontmoet heb en inmiddels al weer in 3 verschillende landen her-ontmoet heb :D Zij verbleven in Kuta dus voegde ik me bij hun in een super luxe hotel met warme douche, twee zwembaden én een lief huis-aapje. Kuta is een beetje de party place to be in Bali dus met ons hotel midden tussen de clubs was het lastig thuisblijven ’s avonds. Stappen, slapen, surfen, eten en zonsondergang kijken was dan ook zo’n beetje onze dagelijkse dagbesteding. Dit klinkt een beetje lui, maar was voor een paar dagen heerlijk! Na een aantal daagjes Kuta zijn we met de scooter naar de andere kant van het eiland vertrokken om dolfijntjes te spotten! De reis naar en van het noorden alleen al was een prachtige trip op zich midden door de bush bush met geweldige uitzichten en stops bij de mooiste tempels en rijstvelden van Bali. Na een dag lang touren kwamen we aan in Lovina, een klein dorpje in het noorden die bekend staat om de vele dolfijntjes. De volgende ochtend dus vroeg op zodat we al voor zonsondergang op het water dobberden. Al snel kwamen de dolfijntjes langzaam tevoorschijn, wauw! Echt heel erg cool! Na onze roadtrip en nog wat laatste daagjes chillen in Kuta was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Jolien en Marieke omdat zij al bijna terug gingen naar Nederland, en ging ik door naar Gili Air.

Gili Air is één van de wat rustigere Gili eilandjes gelegen tussen Bali en Lombok. Met een groepje mensen uit Bali gingen we die kant op voor een groots rave event die avond. Na een avondje partyen ging iedereen weer terug naar Bali en bleef ik op Gili Air voooor… mijn duikbrevet :D Maar eerst tijd om Meagen en Andrew weer te zien! Een canadees koppeltje met wie ik ook in Laos rondgereisd heb, zij kwamen me een dagje opzoeken op Gili Air omdat zij zelf een eilandje verderop verbleven. Erg gezellig! En met een beach-facetime-date met Eileen vanuit Nederland was onze reunië natuurlijk pas helemaal compleet!

De Gili eilandjes staan bekend om zijn mooie koraal en scala aan vissen, dus: dé plek om mijn duikbrevet te halen! En wat was het mooi en super vet! Met een klein groepje van 3 startte we de cursus en hadden we onze eigen instructeur die ons eerst alles uitlegde en liet proberen in het zwembad waarna we de eerste dag al direct de zee in gingen voor onze eerste duik! En jawellll meteen schildpadjes gespot, wat zitten er daar veel! Ik heb de dagen daarna iedere duik zoveel schildpadjes gezien en van allerlei honderden andere kleurrijke vissoorten. Echt prachtig! En natuurlijk was ik na al mijn duiken, oefeningen en theorie examen erg blij dat ik mijn brevet overhandigd kreeg! Op naar m’n volgende duiken!

Na Gili Air bracht ik ook een bezoekje aan Gili Trawangan, die wat meer bekend staat om zijn vele toeristen en party’s. Toen ik er aankwam was het oooovervol en afgeladen met toeristen omdat het Pasen was dus besloot ik na een dagje rondfietsen en rondsnorkelen tussen de toeristen de dag daarna alweer door te gaan naar Lombok. En dat was maar goed ook want bij aankomst was ik meteen verliefd! Lombok is groen, groen, groen, vredig, vol met aapjes en er zijn weinig toeristen. Ik rees af naar het zuiden waar Kuta, het vredige surfersplaatsje gelegen ligt (een beetje verwarrend dat dit ook Kuta heet maar dit is dus niet te vergelijken met de Kuta van Bali). Die middag verkende ik het stadje en het aanliggende strandje en kwam ik al snel een hoopje locals tegen die graag met me wilde praten om hun engels te verbeteren. Het bleken engelse studenten te zijn en werden begeleid door hun leraar om in contact te komen met buitenlanders zoals ik. Grappig! Na wat gesprekjes nodigde de docent me uit om twee dagen later een bezoek te brengen aan zijn school zodat ik met meer studenten kom praten. Leuk!! Een goed begin van mijn verblijf op Lombok :). Die avond ging ik naar een zonsondergang viewpoint met wat mensen van mijn homestay en de volgende ochtend vroeg was het tijd om weer te surfen! In Kuta Lombok draait eigenlijk zo’n beetje alles om surfen en er hangt dan ook zo’n chill sfeertje waarin iedereen elkaar ‘brother’ of ‘sister’ noemt. Ook in mijn homestay hing zo’n iedereen-kent-elkaar sfeertje en we aten dan ook vaak met een grote groep bij ons favoriete lokale tentje om de hoek. Mijn bezoek aan de school van de studenten op het strand was een unieke ervaring. Rudi (de leraar) nam me mee naar twee scholen en nam me zelfs mee naar zijn huis in een klein dorpje waar nog nooit een toerist geweest was. Kindjes kwamen naar buiten gerend om me te bewonderen en een oud vrouwtje kon niet stoppen met mij, mijn armen, mijn hoofd en mijn tas aan te raken om te kijken of het wel echt was. In Kuta zou ik zo nog dagen kunnen blijven hangen maar helaas liep mijn visa al bijna af waardoor ik langzaam aan terug naar Bali moest keren voor een vluchtje naar Singapore. Maar voordat ik terug naar Bali zou keren.. de Rinjani trekking! Ik had er zo mijn twijfels bij omdat ik nogal wat horror verhalen had gehoord over hoe zwaar het wel niet was maaaar ik bleef er toch wel erg nieuwsgierig naar en toen ik een leuke groep mensen ontmoet had die de trekking ook wilde doen, besloten we met z’n allen de 3-daagse trekking naar top te boeken!

Dus zo vertrokken we enkele dagen later richting het Rinjani gebergte met z’n zessen: een Nederlands koppeltje, een Franse broer en zus, een Canadese jongen en ik. Op naar Senaru! Waar we naar een dagje watervallen bezoeken door de stromende regen de volgende ochtend vroeg zouden beginnen aan de trekking op tot 3.726 km hoogte! Nouuuu, de eerste uren waren zwaar. Ik was duidelijk niks gewend en we gingen al direct best steil omhoog (dacht ik dan, want achterafgezien was de steilheid van de eerste uren drie keer niks natuurlijk). Maargoed, even fatsoenlijk leren ademhalen en mijn eigen ritme aanhouden maakte dan toch dat ik die namiddag veilig aankwam in het eerste tentenkamp op 2.461 km hoogte. Lekker knus met z’n allen in de stromende regen aten we staand ons heerlijke avondmaal waarna we helemaal ingepakt in onze warmste kleren gingen slapen in onze tentjes. Wauw! Toen we de volgende ochtend vroeg onze tenten open ritsen hadden we meteen een prachtig uitzicht. Die avond daarvoor konden we niets zien door de bewolking maar nu was alles helder en kon je kilometers ver kijken. Zo konden we nu ook het prachtige kratermeer zien wat een mooie oranje gloed had door de zonsopgang op de vruuge morgen. Na een ontbijtje was het tijd om af te dalen naar het meer waar we wat tijd hadden om te zwemmen (beeeeetje erg koud maar prachtig!) en daarna zetten we onze hike voort naar de hotsprings die op de weg naar het tweede tentenkamp lagen. Ultiem genieten die hotsprings! En dat hadden we nodig voor de tweede hike steil opwaarts. Uren en kilometers verder kwamen we aan bij het tweede tentenkamp welke aan de “voet” van de weg naar de top lag. Wat een prachtig uitzicht met zonsondergang hadden we vanaf onze tentjes! Errug vroeg probeerden we te gaan slapen want enkele uren later was het om 02:30 uur al tijd om op te staan om in het pikkedonker de klim naar de top te beginnen! Het moment van de waarheid. Ik had gehoord dat veel mensen het niet halen omdat de weg naar boven te zwaar is dus ik was er een beetje bang voor, maaaaar… Na hard zwoegen heb ik het gehaald!! Happy! En wat was het prachtig bovenop de top!! 3.726 km hoog! Echt prachtig. Ik was zo blij om op de top te zijn, dat 8 uur afdalen daarna niks lijkt  Met z’n allen gingen we dan ook vrolijk naar beneden met wat muziek en bij aankomst back in town: welverdiende cola en biertjes! Wat een ervaring! Met een busje werden we die avond afgezet in Sengiggi waar we onszelf op burgers, frietjes en de eerste beste hotelkamer die we tegenkwamen trakteerden. Topgroep!

Na één nachtje in Senggigi vertrok ik de ochtend daarna vroeg met de boot terug naar Bali waar ik een ochtend later het vliegtuig nam: Bye bye, terimakasih Indonesia, op naar Singapore!! Inmiddels heb ik er ook alweer twee daagjes Singapore opzitten en ben ik helemaal klaar voor mijn laatste bestemming: Maleisië! Toch wel een beetje gek om terug te zijn in het land waar mijn reis begonnen is en te beseffen dat het einde dan toch echt wel in zicht is. Maargoed, genoeg leuke stadjes in Maleisië op de planning. Dus nog eventjes volle bak genieten en dan zie ik jullie allemaal in Nederland heeeel snel weer! Tot over een klein maandje!!

Liefs,
Ieke